Γίνε πρόεδρος να φας ντομάτα...

Σε μια παιδική χαρά ενός χωριού δύο γονείς επέβλεπαν τα παιδιά τους που έπαιζαν μέχρις ότου ένας περίεργος κύριος τους πλησίασε…

-Συγνώμη κύριε έχει νερό η παιδική χαρά;

-Νερό; Είχε κάποτε μέχρι που μας το πήραν τα γειτονικά χωριά. Όλοι το πήραν χαμπάρι εκτός από τον πρόεδρο… Ο πρόεδρος δεν κατάλαβε τίποτα…

- Καλά αυτός ο πρόεδρος τουλάχιστον δεν ποτίζει εδώ λίγο τα χόρτα; Ούτε ποτίζει ούτε κουρεύει. Αν πέσει κανένα παιδί εδώ τη βάψαμε…

-Κοίτα. Ο πρόεδρος κάθεται εδώ ακριβώς απέναντι από την παιδική χαρά το βλέπεις εκείνο το σπίτι;  Βλέπεις και τον πλάτανο; Για να τον ποτίσουμε τραβάμε εκατό μέτρα λάστιχο. Να ξεραθεί δεν τον ενδιαφέρει... Τι να κουρέψει μου λες και τι να ποτίσει…

-Πάντως το χωριό έχει ωραία πλατεία..

-Σ’ αυτή την πλατεία που βλέπεις έγιναν φέτος εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου. Ο Πρόεδρος δεν ήρθε καθόλου . Κανένα μεγάλο κεφάλι δεν ήρθε. Μόνο ο παπάς.

-Ωχ το παιδί θα πέσει, τι έχει εκείνη η κούνια;

-Αυτή η κούνια είναι ξεχαρβαλωμένη. Αλλά ο πρόεδρος δεν ενδιαφέρεται… Θα γκρεμοτσακιστούν τα παιδιά κι αυτός θα ξύνεται…

-Ρε τον πρόεδρο… Τι είναι αυτός ρε; Δε μου λες ρε άνθρωπε σας χτύπησε φέτος το χαλάζι;

-Δεν είδες στις ειδήσεις; Χαλάζι ίσα με ένα ροδάκινο στο μέγεθος!!

-Τι είναι αυτά που λες; Φαντάζομαι οι ντομάτες τι πάθανε…

-Άστα... φέτος αντί για ντομάτες φάγαμε ντοματίνια. Μόνο ο Πρόεδρος έβγαλε ντομάτες!!! Μόνο ο πρόεδρος!!!